zaterdag 30 augustus 2014
Cultureel erfgoed kan pas gedijen als de gemeenschap bereid is haar cultureel-maatschappelijke waarden door te geven van de ene generatie op de andere. We bezochten op zaterdag 30 augustus 2014 het kindergansrijden van de vereniging De Oude Gans te Berendrecht. Hoe puur kan het leven zijn. Een paar oude schuren, een beklinkerde binnenkoer, jong en oud eendrachtig bijeen. De kinderen treden één keer per jaar in de voetsporen van hun stoere ouders. Maar voor het kroost staan geen paarden gereed. De kinderen zijn per fiets gekomen. Jongens en meisjes tegelijk, in tegenstelling tot de volwassenen. De stevige gans is voor de kleinsten vervangen door een dood kiekentje en voor de oudere jeugd is er een niet te groot eendencorpus in een vissersnet aan de galg bevestigd. Een trotse mamma duwt de driewieler van de jongste deelnemer die met twee jaar al precies weet wat de bedoeling is. Koning van de kleinsten wordt al voor de tweede keer de zesjarige Yarno Aendekerk. En dat terwijl zijn vader – ook al voor de tweede keer – regerend koning is van De Oude Gans. Het zijn telgen van een roemrucht ganzenrijdersgeslacht. Bij de groteren wint de dertienjarige Bartel Matthijssen. Ook al zo’n bekende naam in de ganzenrijderswereld. De koningen gaan op de schouders. De pers doet haar werk. Dan verspreidt de geur van de barbecue zich over het terrein en zoekt iedereen een plekje aan de lange rijen wit gedekte tafels. Ook de gasten uit Grevenbicht schuiven aan, zoals de gasten uit Berendrecht geregeld aanschuiven in Grevenbicht: internationale saamhorigheid in een gemeenschappelijk beleefde traditie.
De foto’s bij dit artikel spreken voor zich.
Méér foto’s zijn te bewonderen via deze link. Let op: de foto’s kunnen via deze link desgewenst in volle omvang gedownload worden (wel even doorklikken).
Ook hieronder krijgt u met even doorklikken een (iets) groter beeld.
Lees ook dit bericht.
