zondag 3 november 2013
Ondanks het vroege tijdstip, werd de jaarvergadering gisteravond in zaal Aurora goed bezocht. Er moesten stoelen worden bijgesleept om alle leden van onze vereniging een plekje te bieden. De vaste agendapunten werden door voorzitter Bart Pepels in rap tempo afgehandeld. Peter van der Klundert en Thei Smeets werden met algemene stemmen benoemd tot bestuurslid. Penningmeester Els Donders en secretaris Mike Glaesmaekers konden in hun jaarverslagen terugblikken op een gunstig verlopen verenigingsjaar.
Ambassadeur
Na de rondvraag richtte de voorzitter zich tot het scheidende bestuurslid, vicevoorzitter en woordvoerder Jo van der Sluijs. Hij schetste in een historisch betoog de vele verdiensten van Jo voor het Gawstrèkke in Beeg. Toen het Gawstrèkke in 1976 door de nieuw opgerichte carnavalsvereniging De Zawpense na enige jaren van inactiviteit weer werd opgepakt, was Jo er als lid van het eerste uur al zijdelings bij betrokken. Dat veranderde ingrijpend toen Jo na zijn Prinsschap in 1980 actief was geworden als bestuurslid met P.R. en externe contacten in de portefeuille. In die functie werd hij in 1984 aangewezen om de ogenschijnlijk kansloze missie naar de Raad van State te ondernemen. Dit werd de opmaat voor een uitermate succesvolle juridische strijd tegen de Dierenbescherming. Ook volgde er tot op de dag van vandaag een opwindend traject langs de vele vertegenwoordigers van de diverse media met pen, microfoon en camera in de hand. Daarnaast liet Jo zelf de pen en het toetsenbord niet onaangeroerd. In vlammende polemieken neemt hij het op tegen de “dierenemotionalisten” die het ganstrekken met demagogische middelen te lijf gaan. Sinds 1984 houdt hij zich intensief bezig met de studie naar de achtergronden van het Gawstrèkke. In 1991 was hij mede initiator en eerste voorzitter van de nieuwe F.V. Gawstrèkkers Beeg. Nu Jo vanwege zijn leeftijd (73) de constante druk van het verenigingsleven van de ketel wil halen, heeft hij besloten ook zijn laatste bestuursfuncties ter beschikking te stellen. “Of wij hem dan nog vaker met zijn twee zwerfhonden zien wandelen?”, wilde de voorzitter weten. “Het kan zijn dat de rondjes wat langer worden”, antwoordde Jo, “maar met mijn huis, tuin en vele hobby’s ben ik niet bang me te vervelen “. Voorzitter Bart dankte hem ten slotte voor de jarenlange inzet en benoemde hem namens het bestuur tot “Ambassadeur van de Gawstrèkkers“, een nieuwe eretitel die speciaal voor Jo in het leven werd geroepen. De uitverkiezing werd onderstreept met een fraaie oorkonde, een plaquette en een ereketen. En uiteraard een bos bloemen voor echtgenote Emelie, die zowel Jo als de ganstrekkers altijd heeft ondersteund. Te meer omdat de familie beschikte over een supergezellige hobbykelder met bar, die in vroeger jaren de naam “Het gaat van Beeg” verwierf.
“Ik ben sprakeloos”, was de eerste reactie van Jo, maar dat weerhield hem er niet van om in een dankwoord te benadrukken dat hij niet definitief uit beeld zal verdwijnen. “Er zal nog wel een jaartje nodig zijn om de bestaande taken soepel te kunnen overdragen”, liet hij zich al ontvallen. Bovendien wenste hij in het ambassadeurschap niet alleen een eretitel maar ook een taak te zien. Hij dankte het bestuur voor de fraaie wijze waarop het afscheid kleur werd gegeven en sprak zijn waardering uit naar alle leden voor de jarenlange kameraadschappelijke samenwerking.
Feestelijke receptie
Na het uitreiken van de onderscheiding werd Jo een gezellige feestavond met receptie aangeboden. Daar werd hij zichtbaar verrast door een aantal onverwachte gasten. Allereerst door zijn beide dochters met aanhang die hem toezongen met een aangepaste versie van Beeg blif Beeg. Uitdagend sloten zij in het hol van de leeuw hun lofzang af met de zin: “Want trekken aan een pluchen beest, dat is toch ook een feest!” Ook kwamen allerhande anekdotes op tafel, zoals de vakantiereis met de caravan naar Spanje en Portugal in 1986 toen Pa het niet kon laten zijn gezin met Yorkshirehondje Döpke mee te sleuren naar Carpio de Tajo, om daar min of meer van een koude kermis thuis te komen. Dat werd later overigens ruimschoots gecompenseerd toen Jo daar in 1997 op een officiële reis met Duitse Gänsereiterfreunde wél allerhartelijkst werd ontvangen. Dat Jo ook internationaal zijn voetsporen heeft nagelaten, bleek uit het bezoek van Pieter en Saskia Aendekerk en Yannick Schepers van De Oude Gans uit Berendrecht die het feest in Beeg lieten prevaleren boven een feest in eigen gelederen. Trotse Iëregawstrèkker en carnavalshistoricus Jean Meijntz was gekomen om Jo met een karaktervolle toespraak te typeren als vreugdevolle hoeder van een fraai stukje Limburgs cultureel erfgoed. Overigens liet hij niet na met een kwinkslag te vermelden dat zijn boek met bijdrage over het ganstrekken “Van Vastenavond tot Karnaval” nog steeds te koop is. Tussen het vele handen schudden door, was Jo duidelijk onder de indruk toen kunstenaar Wally Thissen een fraai olieverfportret aanbood. Laat op de avond had ten slotte de druk bezette locoburgemeester van Sittard-Geleen, Pieter Meekels met echtgenote José, nog een gaatje gevonden om het scheidende bestuurslid te komen toespreken en de hand te drukken. Dat Jo ooit de gemeente Born te grazen had genomen bij de Raad van State, vond hij geen belemmering om de inzet van Jo voor de plaatselijke volkscultuur ten volle te waarderen. Zo verliep de avond op speelse wijze in een gemoedelijke sfeer tot in de vroege uurtjes.
P.S. Ook bij de Belgische vrienden in de Antwerpse polder is het afscheid van Jo niet onopgemerkt gebleven: lees hier 
– Voor nog meer foto’s klik hier –