zaterdag 21 september 2013
Gisteren heeft onze vicevoorzitter Jo van der Sluijs een bezoek gebracht aan Gent. Daar werd een studiedag gehouden over een thema waar Jo als ervaringsdeskundige bij uitstek een woordje over kan mee spreken. In België is namelijk commotie ontstaan over het feit dat de aloude volkstraditie van het vinkenzetten is opgenomen op de officiële lijst van Belgisch Immaterieel Cultureel Erfgoed, welke ter bescherming zal worden voorgedragen aan de Unesco. De Belgische dierenbeschermingsorganisatie Gaia heeft zich fel tegen deze keuze verzet: vinken horen niet in een kooitje. Daarop heeft de landelijke vereniging van vinkenzetters, Suskewiet genaamd, een studiedag georganiseerd onder de titel “Immaterieel Cultureel Erfgoed met dieren. Samen naar praktijkuitwisseling en een ethische code?”
Naast het vinkenzetten werden ook gepresenteerd: de valkerij, het fokken van Angorakonijnen, de garnaalvisserij te paard, het imkerambacht, de jaarmarkt van Houtem, de kermis- en circustraditie en het dubbelfeest van Krakelingen en Tonnekensbrand met het befaamde visjes drinken in Geraardsbergen. In de zaal waren ook vertegenwoordigers van het gansrijden uit de Antwerpse polder aanwezig. Diverse deskundigen lieten hun licht schijnen op het thema en gingen onderling in discussie.
Ontluisterend was de bijdrage van Ann De Greef, directeur van de dierenrechtenorganisatie Gaia. Zij gaf haar inleiding de titel “Nee, tenzij”, hetgeen op zich te billijken valt. Maar te midden van goedwillende volksmensen die er plezier in scheppen hun vinken te horen zingen of fraaie konijntjes te willen fokken om ze met trots te kunnen vertroetelen op hun schoot en zich doodziek voelen als hun beestjes onverhoopt iets overkomt, vond Ann De Greef het nodig om met veel aplomb en op demagogische wijze aan het “tenzij” in haar titel geen enkele ruimte te bieden.
Aan het eind van de dag kon dan ook niet anders worden geconcludeerd dan dat het uiteindelijke doel om te komen tot een ethische code faliekant was mislukt. Jo van der Sluijs had de vrees voor zulk een onverzoenlijke houding al uitgesproken in zijn bijdrage aan de studiedag onder de titel “Conflicterend Erfgoed”. Daarin beschrijft hij de wijze waarop en de argumenten waarmee het ganstrekken in Grevenbicht door een klein groepje fanatieke tegenstanders in de loop der jaren is belaagd. Jo kon de Belgische erfgoedliefhebbers weinig hoop bieden op de vorming van een door beide partijen te respecteren ethische code. “Blijvende vrede kan slechts verwacht worden als van beide kanten de bereidheid bestaat in elkaars gedachtengoed te treden”, schrijft Jo in zijn notitie. Helaas zag het daar op deze studiedag bij lange na nog niet naar uit.
Lees hier de bijdrage van Jo van der Sluijs.
Lees hier de andere bijdragen van deze studiedag.